آدم‌هایی که مهارت‌های ارتباطی و قدرت جذب ضعیف دارند، دچار این عارضه می‌شوند که گفته می شود فرد زخم زبان یا نیش گفتار دارد. وقتی از کسی زخم زبان میشنویم جدا از افکار منفی که در اینگونه افراد وجود دارد،نشان دهنده مهارت‌های ارتباطی ضعیف این اشخاص است. گفتار، کلام و آهنگ صدای آنها زخم روحی در شنونده ایجاد می‌کند.
طعنه زدن، سرزنش کردن، دشنام دادن، زخم زدن و ... معانی مختلف زخم زبان زدن است که در لغت نامه دهخدا بیان شده است. اما این واژه در زبان عامیانه معنی های دیگری از قبیل سرکوفت های مادر شوهر و مادر زن و موارد بسیار دیگری که در روابط عامیانه به کار می رود، دارد.
در مهارت های ارتباطی وقتی شخصی می داند که چگونه صحبت کند، از زخم زبان استفاده نمی‌کند و پیامدهای گفتار خود را در نظر می‌گیرد. انسان‌های عصبی که آستانه تحمل کمتری دارند، عموما متهم به این مساله هستند که زخم و نیش زبان بیشتری دارند.
مهارت های ارتباطی کم، افکار منفی، آستانه تحمل پایین، پرخاشگر و استرس دلایلی هستند که منجر به زخم زبان می‌شوند. به دلیل اینکه این اشخاص رفتارهای عادتی دارند باید طرز فکر آنها را عوض کرد. بخشی از زخم زبان ها تبدیل به رفتارهای عادتی می‌شوند. به این افراد از طریق طرح‌های درمانی باید کمک کرد و آموزش داد که بخشی از رفتارهایشان غلط است و باید آن را اصلاح کنند. وقتی این افراد نیش زبان نمی‌زنند ابتدا خود را از درد و رنج های درونی رها می‌کنند بنابراین فرد باید متقاعد شود در رفتار خود تغییر ایجاد کند.
تهیه و گردآوری :: گروه تحریریه پرداد